Hydroliza

Dysocjacja wody, aczkolwiek zachodzi w znikomym tylko stopniu, nie pozostaje jednak bez wpływu na zachowanie się rozpuszczonych w wodzie soli. Na przykład octan sodowy, CH.iCOONa, powstający przez zobojętnienie słabego kwasu octowego mocną zasadą sodową, jest, jak wszystkie niemal sole, całkowicie zdysocjowany według równania: OIIjCOONa > CHaCOr + Na.

W ten sposób wr roztworze znajdują się w znacznym stężeniu jony octanowe obok niewielkich ilości jonów HH, pochodzących z dysocja- cji wody. Ponieważ kwas octowy jest kwasem, słabym, więc w myśl równania:

(Ui3co3 + ii – .-rib.moii nastąpić musi powstanie pewnej liczby niezdysocjowanych cząsteczek tego kwasu. Wskutek związania jonów H+ zostaje naruszona równowaga dysocjacji wody. Dla jej przywrócenia następuje rozpad na jony dalszych cząsteczek wody itd. aż do osiągnięcia nowego stanu równowagi, w którym stężenie jonów wodorowych określone jest równocześnie przez równania na stałą dysocjacji kwasu octowego: [CP3COI]-[l-l j = K [CH/iOOH] i na iloczyn jonowy wody: [ID]-[Oli ]=Ka.

Po osiągnięciu równowagi roztwór zawiera pewien nadmiar jonów OH-, które mogą istnieć w znaczniejszych stężeniach obok jonów Na+, gdyż wodorotlenek sodowy należy do zasad mocnych. Odczyn roztworu jest zasadowy.

W podobny sposób można wykazać, że sole słabych zasad i mocnych kwasów nadają roztworowi odczyn kwaśny. Sumaryczny wynik opisanego powyżej działania wody na rozpuszczoną sól może być przedstawiony przez następujące równanie: CH3COr + Na+ + HOLI = OHaOOOH -r Xa + OH'.