Znajomość chemii u ludów starożytnych

Podobnie jak fizyka, chemia nie ogranicza się do zewnętrznego opisu badanych zjawisk, lecz dąży do wykrycia przyczynowych zależności pomiędzy nimi, i to nie tylko jakościowych, lecz również i ilościowych, ujętych w postać wzoru matematycznego. Wobec dużej złożoności zjawisk chemicznych znajomość ich od strony ilościowej ustępuje wprawdzie znajomości procesów fizycznych. Mimo to jednak chemię współczesną należy zaliczyć do nauk ścisłych, a nie opisowych.

Wobec wielkiego znaczenia zjawisk chemicznych dla całej działalności człowieka zainteresowanie nimi datuje się od bardzo dawna. Początków chemii szukać należy w starożytnym Egipcie. Sam wyraz „chemia” jest również pochodzenia egipskiego, choć źródłosłów jego nie został całkowicie wyjaśniony.

Znajomość chemii u ludów starożytnych miała przeważnie charakter empiryczny nie była ona właściwą nauką, lecz raczej wiedzą praktyczną. Wiedza ta u Egipcjan stała na dość wysokim poziomie. Spośród metali znali oni i umieli otrzymywać złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę, ołów i rtęć, a spośród niemetali — siarkę. Dość rozwinięty był przemysł szklarski, farbiarstwo dadzą się też stwierdzić zaczątki produkcji preparatów leczniczych. Proces fermentacyjny był również rozpowszechniony, jednak istota jego pozostawała nieznana. 2 kwasów znany był kwas octowy, z którym utożsamiano inne kwasy pochodzenia organicznego. Kwasy mineralne natomiast (siarkowy, solny, azotowy) ludom starożytnym były całkowicie nieznane.

Chemia uprawiana była przede wszystkim przez kastę kapłanów, jako nauka „święta”, której wyniki zazdrośnie chroniono przed niewtajemniczonymi.