Wodór wchodzi w skład wszystkich kwasów. Jemu więc właściwie należy się nazwa „kwasorodu”, którą w dawnej polskiej terminologii chemicznej (a także we współczesnej terminologii w innych językach — por. oxygenium, Sauerstoff, kisłorod) nadano tlenowi, uważając go za istotny składnik kwasów. Nie wszystkie jednak związki wodorowe są kwasami. Poza omówionymi wyżej własnościami (§ 19) kwasy wyróżniają się od innych związków wodorowych tym, że ich wodór „kwasowy” może być wymieniany na metal. Reszta cząsteczki kwasu po oddzieleniu wodoru nazywa się resztą kwasową. W ten sposób kwas można określić jako połączenie reszty kwasowej z wodorem zdolnym do wymiany na metal. Resztą kwasu siarkowego — H2S04 — jest grupa SO4, kwasu azotowego — HNO3 — grupa NO3, kwasu solnego — HC1 — atom Cl. Zależnie od tego, ile atomów wodoru w cząsteczce kwasu można zastąpić przez atomy metalu, rozróżnia się kwasy jedno-, dwu-, trój- itd. zasadowe (1-, 2-, 3-wartościowe).
Związki powstałe przez wprowadzenie atomów metalu na miejsce atomów wodoru w kwasie nazywa się solami. Można je też określić jako połączenia metalu z resztą kwasową. Jeśli wszystkie atomy kwasowe wodoru zostaną wymienione na atomy metalu, to powstaje sól obojętna gdy natomiast wymianie na metal ulegnie tylko część kwasowych atomów wodoru, tak iż powstały związek zawiera jeszcze atomy wodoru zdolne do wymiany na metal, nazywa się go solą kwaśną (lub wodorosolą). Rzecz jasna, że sole kwaśne mogą powstawać tylko z kwasów dwu- lub wielozasadowych.
Przykład soli obojętnych: NaCl, KNO3, ZnS04 soli kwaśnych: NaHSO., KH2P04 itp. Również i zasady zawierają w swym składzie wodór, lecz zawsze w połączeniu z tlenem jako grupę atomową OH (wodorotlen) związaną z atomem metalu lub też z grupą atomów, spełniającą rolę atomu metalu. Zależnie od liczby grup OH połączonych z atomem metalu, rozróżnia się zasady jedno-, dwu-, trójwartościowe.
Leave a reply