Promienie

Dokładniejsze zbadanie promieni wysyłanych przez pierwiastki promieniotwórcze pozwoliło stwierdzić, że są one trojakiego rodzaju. Rodzaje te oznacza się jako promienie u, j), 7. Różnią się one od siebie przede wszystkim swoim zachowaniem w polu magnetycznym i elektrycznym. Promienie 7 nie ulegają ugięciu pozostałe zaś dwa rodzaje są odchylane w dwu przeciwnych kierunkach, przy czym promienie znacznie silniej niż promienie «. Z innych własności promieni 7, m. im z szybkości ich rozchodzenia się w próżni (3 1010 cm/sek), okazało się następnie, że są one rodzajem promieniowania elektromagnetycznego, a więc co do swej natury identyczne z promieniami Hertza, promieniami cieplnymi, świetlnymi, nadfiołkowymi oraz niedługo przedtem odkrytymi przez Róntgena promieniami X. Od tamtych rodzajów promieniowania elektromagnetycznego promienie 7 różnią się nierównie większą częstotliwością drgań, a więc mniejszą długością fali. Długość ta jest dla promieni 7 rzędu 108—10_!i cm wówczas, gdy dla promieni X jest ona przeciętnie 100 razy większa, a dla promieni światła widzialnego wynosi 4-10-a—8 10″3 cm. Dzięki tej małej długości fali promienie 7 są jeszcze „twardsze” od najtwardszych promieni X, tzn. są bardziej od nich przenikliwe i trudniej ulegają załamaniu i ugięciu.

Z kierunku odchylenia promieni P w polu magnetycznym i elektrycznym wynika, iż są one strumieniami cząstek obdarzonych ładunkami elektryczności ujemnej. Wielkość tego odchylenia pozwala też obliczyć z jednej strony prędkość tych cząsteczek v, z drugiej zaś — stosunek ich ładunku do masy e/m, tzw. gęstość ładunku. Stosunek ten dla promieni jl okazał się identyczny z takimże stosunkiem dla znanych już od kilkudziesięciu lat promieni katodowych, wysyłanych pod wpływem napięcia elektrycznego przez katody rurek, wypełnionych gazem silnie rozrzedzonym. Podobnie jak promienie katodowe promienie !5 wysyłane przez substancje radioaktywne są więc strumieniami wolnych ładunków elektryczności ujemnej, tzw. elektronów. Ładunki te są liczbowo równe ładunkowi pojedynczego jonu jednowartościowego i mają masą bezwładną równą około 1/1839 masy atomu wodorowego (0,000549 jednostki ciężaru atomowego). Masa ta, w myśl teorii względności, zależy zresztą od prędkości elektronu, zgodnie ze wzorem: gdzie m0 oznacza masę elektronu w stanie spoczynku m„ — masę elektronu poruszającego się z prędkością v c — prędkość światła w próżni.