Teoria Bohra znacznie się komplikuje, gdy zastosuje się ją do atomów, w których skład wchodzi więcej niż jeden elektron. Komplikacje występują od razu przy przejściu do następnego pierwiastka, helu, posiadającego dwa elektrony. Dokładne rozwinięcie teorii budowy atomu tego pierwiastka wymagałoby rozwiązania w ogólnej formie tzw. „problemu trzech ciał”, tzn. znalezienia praw ogólnych, według których działają na siebie trzy ciała. Z tylu bowiem elementów budowy składa się atom helu. Trudności matematyczne związane z tym zagadnieniem są tak wielkie, że nie udało się ich dotychczas pokonać w całości. Dla celów chemicznych nie jest to na ogół konieczne. Wystarczy ustalić, w jaki sposób elektrony rozmieszczone są dokoła jądra w stanie nie- pobudzonym: czy wszystkie znajdują się na pierwszym poziomie energetycznym, czy też na kilku.
Odpowiedź na to pytanie daje porównanie ze sobą widm optycznych oraz potencjałów jonizacyjnych pierwiastków następujących po sobie w kolejności liczb atomowych. Rozpatrując kilka potencjałów jonizacyjnych któregokolwiek z pierwiastków o najmniejszych liczbach atomowych (tabl. 15), można stwier- dzić, że oderwanie każdego dalszego elektronu wymaga zastosowani coraz większego potencjału. Różnica dwóch kolejnych potencjałów jest szczególnie duża podczas przejścia od potencjału trzeciego od końca do przedostatniego. Dowodzi to, że ostatnie dwa elektrony są związane w atomie szczególnie silnie. Należy więc sądzić, że znajdują się one na najniższym poziomie energetycznym, pozostałe zaś — na wyższym.
Leave a reply