Wobec identyczności chemicznej sztucznych radiopierwiastków z ich nieczynnymi izotopami naturalnymi mogą one być użyte jako „wskaźniki promieniotwórcze” w badaniach wielu przemian chemicznych. Dzięki własnościom promieniotwórczym radioizotopy .dają się bowiem wykryć w ilościach nieuchwytnych zwykłymi metodami chemicznymi. Można więc z ich pomocą stwierdzić istnienie minimalnych ilości tego czy innego nietrwałego związku danego pierwiastka, nie dającego się otrzymać w większych ilościach. W podobny sposób np. Paneth jeszcze w 1918 r. dowiódł możliwości powstawania bizmutowodoru {§ 212), stosując w charakterze „wskaźnika” ThC (naturalny promieniotwórczy izotop bizmutu).
W porównaniu z izotopami nieczynnymi radioizotopy przedstawiają ponadto jakby atomy „znaczone” tego samego pierwiastka, co pozwala przez ich użycie rozstrzygnąć niektóre zagadnienia strukturowe. Tak np. stwierdzono, że rola obu atomów siarki w jonie nie jest jedna kowa. W badaniu mechanizmu wielu reakcji chemii organicznej duże znaczenie zyskał ostatnio izotop węgla MC o okresie pół trwania około 5700 lat, powstający z azotu w przemianie 14N(n,p)wC.
Sztuczne radiopierwiastki mogą też do pewnego stopnia zastąpić znacznie droższe i trudniej dostępne naturalne preparaty promieniotwórcze w ich zastosowaniach leczniczych (§ 102, ustęp końcowy).
Leave a reply