Dysocjacja elektrolityczna. Stopień dysocjacji cz. II

Jak tego dowodzi zbadanie pierwotnych produktów elektrolizy, w kwasach jako kationy występują atomy wodoru, a w zasadach i solach — atomy metali, jako aniony zaś w kwasach i solach — reszty kwasowe, a w zasadach — grupy wodorotlenowe, OH. W najprostszym przypadku cząsteczka elektrolitu rozpada się na dwa jony o ładunkach przeciwnych co do znaku, lecz równych co do wartości liczbowej. Takim elektrolitem jest np. NaCl, dający jeden kation Na i jeden anion Cl o równych liczbowo ładunkach elektrycznych. Takie natomiast elektrolity, jak CaClj, rozpadają się na jon dodatni Ca i dwa aniony Cl, takie same, jak powstałe z NaCl. Ponieważ. zaś suma algebraiczna wszystkich ładunków musi być równa zeru, wynika stąd, że dodatni ładunek jonu Ca jest liczbowo dwukrotnie większy od ujemnego ładunku jonu Cl, a tym samym i od dodatniego ładunku jonu Na. W podobny sposób można stwierdzić, że ładunek jonu SO4 jest dwukrotnie większy od ładunku jonu Cl itd. Dla zaznaczenia znaku i wielkości ładunku jonów umieszcza się z prawej strony u góry odnośnego symbolu znak (+) lub ( ), poprzedzony odpowiednią liczbą. Można też zastąpić znak (+) kropką, znak (—) przecinkiem. Tak więc symbol NaT lub Na' oznacza nie atom, ale kation sodowy symbol Ca2+ lub Ca”

kation wapnia Cl- lub Cl' — anion chloru SOf- lub SO4″ — anion kwasu siarkowego itd. Poza zdolnością przenoszenia ładunku na skutek wędrówki w polu elektrycznym w kierunku elektrody o przeciwnym znaku jony, według Arrheniusa, zachowaniem swym w roztworze niczym się nie różnią od cząsteczek elektrycznie obojętnych. W szczególności zaś wpływają w jednakowy sposób na prężność pary roztworu, jego temperaturę wrzenia i krzepnięcia oraz na ciśnienie osmotyczne. Ponieważ na skutek dysocjacji ogólna liczba samodzielnych cząsteczek jest większa, zrozumiałe jest, że roztwory elektrolitów zachowują się tak, jak gdyby ich stężenie molowe było większe, niż jest w rzeczywistości. Współczynnik van’t Hoffa wykazuje właśnie, ile razy ogólna liczba cząsteczek wzrosła na skutek dysocjacji. Gdyby cała ilość elektrolitu w roztworze uległa rozpadowi na jony, współczynnik i byłby równy licżbie jonów v powstających z jednej cząsteczki elektrolitu. Dla NaCl byłoby więc – 1 — 2, dla CaCl2 i i = 3 itd.