Rozmaita chłonność adsorbentów względem różnych substancji rozpuszczonych została wykorzystana do rozdzielania mieszanin na składniki tzw. metodą chromatograficzną. Polega ona na przepuszczaniu roztworu badanego przez kolumnę wypełnioną takimi adsorbentami, jak rozdrobniony dwutlenek krzemu, tlenek glinowy, węglan wapniowy itp. Na skutek różnej zdolności chłonnej tych substancji względem substancji w roztworze te ostatnie osadzają się na adsorbencie w kolejnych warstwach, które następnie mogą być od siebie oddzielone.
Po raz pierwszy metoda chromatograficzna została wykorzystana przez rosyjskiego botanika C wie ta (1903) do rozdzielania poszczególnych składników zielonego barwnika roślin (chlorofilu). Od tego czasu znalazła ona zastosowanie w wielu działach analizy chemicznej, m. in. także w analizie nieorganicznej dla oddzielania od siebie jonów różnych metali. Poza wymienionymi adsorbentami używa się też często specjalnych gatunków bibuły. W ostatnich czasach stosuje się też metodę chromatograficzną w analizie gazów.
Duże znaczenie dla procesów chromatograficznych mają też obok adsorpcji inne zjawiska, jak podział składników substancji analizowanej pomiędzy dwie nie mieszające się fazy, reakcje wymiany jonów pomiędzy roztworem a adsorbentem i in.
Leave a reply