You are here: Home > Bez kategorii > Ozon i jego występowanie / otrzymywanie

Ozon i jego występowanie / otrzymywanie

Podczas przepuszczania przez powietrze iskrowych wyładowań elektrycznych, uzyskanych za pomocą silnej maszyny elektrycznej lub cewki indukcyjnej, daje się wyczuć charakterystyczny zapach, podobny do tego, jaki występuje w powietrzu po burzy. Zjawisko to zostało zaobserwowane już w 1785 r. przez van Mar urna. Ten sam zapach występuje pod wpływem promieni ultrafioletowych, wytwarzanych w lampie kwarcowej, jak również podczas wielu przemian chemicznych, jak elektroliza kwasu siarkowego, zwłaszcza w niskiej temperaturze z dużą gęstością prądu na anodzie, powolne utlenianie fosforu, działanie fluoru na wodę, rozkład nadmanganianu lub dwuchromianu stężonym kwasem siarkowym itp.

Początkowo sądzono, że zapach ten pochodzi od nieznanego wyższego tlenku wodoru. Dopiero znacznie później Marignac i de la Ri- v e stwierdzili, że w skład owej nieznanej substancji wchodzi tylko tlen, że jest więc ona odmienną postacią występowania tego pierwiastka w stanie wolnym. Z powodu intensywnego, charakterystycznego zapachu substancja ta została przez Schonbeina (1840) nazwana ozonem (od greckiego = wonieć).

Powietrze atmosferyczne zawsze zawiera minimalne ślady ozonu, pochodzące z wyładowań elektrycznych oraz, zwłaszcza w górnych warstwach, z działania ultrafioletowych promieni światła słonecznego. Maksymalna zawartość ozonu występuję na wysokości ok. 28 km.

Ozon wytwarza się najlepiej za pomocą tzw. cichych wyładowań w powietrzu lub czystym tlenie. Służący do tego celu ozonizator Siemensa (rys, 8) składa się z dwóch rur współosiowych. Zewnętrzna’rura od zewnątrz, a wewnętrzna od wewnątrz obłożone są cynfolią.

Obie okładki połączone są z biegunami maszyny elektrycznej lub cewki indukcyjnej. Tlen lub powietrze przepuszcza się przez przestrzeń pomiędzy rurami. Pod wpływem cichych wyładowań pomiędzy okładkami ozonizatora wytwarza się w przepływającym gazie ozon w ilościach tym większych, im powolniejszy jest przepływ i im niższa temperatura. Przepuszczając w temperaturze pokojowej tlen kolejno przez kilka ozonizatorów z niezbyt dużą prędkością (0,2—0,25 1/min), uzyskuje się wydajność do 15%'.

Leave a Reply