Zastosowanie wodoru

Jako gaz bardzo lekki, wodór służył do niedawna do wypełniania balonów i sterowców. Ma on jednak pewne wady. Po pierwsze, bar dzo łatwo dyfunduje i uchodzi przez najmniejsze nawet otwory, tak iż powłoki balonów napełnianych wodorem musiały być szczególnie starannie uszczelniane. Po wtóre — i to zdecydowało o tym, że stosowanie

U wodoru do wypełniania balonów i sterowców zostało zarzucone, zanim w ogóle sterówce wyszły z użycia do celów komunikacji powietrznej — wodór jest palny, co było przyczyną kilku poważnych katastrof.

Palność wodoru w połączeniu z dużą wartością ciepła spalania czyni wodór bardzo dogodnym paliwem gazowym, zwłaszcza gdy chodzi o uzyskanie wysokich temperatur, jak np. do spawania i cięcia metali. Służący do tego palnik tlenowodorowy (rys. 12) składa się z dwóch rur współosiowych. Przez rurę zewnętrzną dopływa wodór, przez wewnętrzną tlen. Oba gazy mieszają się dopiero u wylotu, gdzie zostają zapalone. W nowszych czasach wodór jako paliwo został przeważnie zastąpiony przez acetylen, pozwalający uzyskać znacznie wyższe temperatury.

Wodór wchodzi też w skład szeregu mieszanin gazowych używanych do celów opałowych (gaz świetlny, gaz wodny, § 221, 226). Wodór stanowi wreszcie materiał wyjściowy do szeregu syntez (amoniak, benzyna syntetyczna), a także służy do utwardzania tłuszczów.