Energia, wydzielająca się podczas przemian promieniotwórczych

Ramsay ze współpracownikami zdołali wyodrębnić radon i oznaczyć szereg jego własności fizycznych (por. tabl. 32). Badacze ci stwierdzili też, że gaz ten pod względem chemicznym jest zupełnie bierny i opiera się działaniu nawet najenergiczniejszyeh czynników. Radon powinien więc być zaliczony do rodziny helowców.

Podobne gazowe pierwiastki występują też w pozostałych dwu szeregach promieniotwórczych. Noszą one nazwy: toron i aktynon. W świetle teorii Rutherforda i Soddy’ego zrozumiałe też jest stałe występowanie helu w minerałach promieniotwórczych (por. § 114). Atomy helu powstają bowiem przez zobojętnienie wysyłanych podczas rozpadu promieniotwórczego cząstek a. Jak już wspomniano, fakt powstawania helu w wyniku rozpadu promieniotwórczego został doświadczalnie stwierdzony (por. § 67, ustęp końcowy).

Energia, wydzielająca się podczas przemian promieniotwórczych czy to w postaci energii cieplnej, czy też promieni y, powstaje kosztem energii potencjalnej rozpadającego się atomu (por. też § 113).

Na organizm ludzki promieniowanie substancji radioaktywnych wywiera wpływ ujemny. Długotrwałe działanie promieniowania o słabym natężeniu często powoduje rozwój złośliwiej anemii. Promieniowanie o większym natężeniu wywołuje bolesne i trudno gojące się rany. Z drugiej strony jednak niszczące działanie pierwiastków promieniotwórczych, w szczególności radu, na tkanki organiczne zostało wykorzystane w lecznictwie przede wszystkim do usuwania nowotworów złośliwych. Tkanki zwyrodniałe bowiem znacznie łatwiej ulegają niszczącemu działaniu promieni radu niż zdrowe.