Naturalne szeregi pierwiastków promieniotwórczych cz. II

W ten sposób powstaje szereg pierwiastków promieniotwórczych, genetycznie ze sobą związanych. Dotychczas stwierdzono istnienie trzech takich szeregów naturalnych piewiastków promieniotwórczych: urano- wo-radowego, torowego i aktynowego. Zestawione są one w tablicach 25—27. .

Jak wynika z tablic, prawie każdy z tych pierwiastków ulega rozpadowi tylko w jeden określony sposób, wysyłając bądź to promienie a, bądź (i1 Promienie y mają charakter zjawiska wtórnego i towarzyszą niekiedy promieniom [i W niektórych tylko przypadkach pierwiastek rozpadać się może w dwojaki sposób: wysyłając równocześnie cba rodzaje promieniowania i dając początek dwóm nowym pierwiastkom, przez co następuje „rozgałęzienie” szeregu promieniotwórczego.

Przedstawione w tablicach szeregi promieniotwórcze wykazują dużo cech podobnych. Każdy z nich w pewnym miejscu zawiera człon należący do rodziny helowców (grupa VIII) w każdej tablicy widać rozga-

Tablica 27 łęzienia szeregu i to na pierwiastkach o tych samych liczbach atomowych: 84 (RaA, ThA, AcA) i 83 (RaC, ThC, AcC). Wreszcie jako końcowy człon każdego szeregu występuje pierwiastek o liczbie atomowej 82 (RaG, ThD, AcD),

Teoria Rutherforda i Soddy’ego wyjaśnia w zadowalający sposób przytoczone powyżej fakty doświadczalne. W szczególności zjawisko „promieniotwórczości wzbudzonej” polega według tej teorii na tym, że w wyniku promieniotwórczego rozpadu radu powstaje pierwiastek gazowy, nazwany początkowo emanacją radową (RaEm), a obecnie noszący nazwę radonu. Gaz ten rozpada się w dalszym ciągu i daje początek innym pierwiastkom, które tworzą nalot na ściankach naczynia, udzielając im własności promieniotwórczych. Istotnie, przez spłukanie kwasem solnym nalot zostaje rozpuszczony i równocześnie znika wzbudzona promieniotwórczość ścianek roztwór natomiast nabiera własności radioaktywnych.