Roztwory gazów w cieczach cz. II

Zależność rozpuszczalności gazu od ciśnienia w stałej temperaturze określa prawo Henry’ego (1803): Masa gazu m rozpuszczająca się w określonej ilości cieczy jest wprost proporcjonalna do ciśnienia gazu p nad cieczą: m = k p. Ponieważ zaś objętość pewnej masy gazu jest odwrotnie proporcjonalna do ciśnienia, można też prawo Henry’ego wyrazić w ten sposób, że objętość gazu rozpuszczająca się w określonej ilości cieczy jest niezależne od ciśnienia. Z tego względu rozpuszczalność gazów w cieczach podawana jest zawsze w jednostkach objętościowych.

Jak wszystkie prawa gazowe, tak i prawo Henry’ego jest słuszne tylko w przybliżeniu. Stosuje się ono z dostateczną dokładnością do tych jedynie przypadków, w których rozpuszczalność gazów nie jest zbyt wielka, np. do rozpuszczalności tlenu i wodoru w wodzie pod niezbyt dużymi ciśnieniami. Natomiast gazy łatwo rozpuszczalne zupełnie się do tego prawa nie stosują.

Temperatura wpływa na rozpuszczalność gazów przeważnie w ten sposób, że w miarą wzrostu temperatury rozpuszczalność maleje. Dotyczy to przede wszystkim rozpuszczalności gazów w wodzie, tak że woda wrząca praktycznie jest wolna od gazów rozpuszczonych. Dlatego' też życie organiczne nie może odbywać się w wodzie przegotowanej. Błędem byłoby jednak uogólniać tę regułę na wszystkie gazy i ciecze. Znane są bowiem, niezbyt liczne zresztą, przypadki, w których rozpuszczalność gazów w cieczach rośnie z temperaturą.