W atomie potasu..

Począwszy od Pa, rozmieszczenie elektronów pomiędzy poziomy 5f i 6d nłeznpełme pewne- każdej orbitali odpowiada pole jednego kwadratu, a strzałki skierowane przeciwko sobie oznaczają elektrony o przeciwnych kierunkach spinu. W atomie neonu zostaje zakończona rozbudowa drugiego poziomu, mieszczącego na obu swych podpoziomach łącznie 8 elektronów (ls22s2p6).

W następnych ośmiu pierwiastkach, począwszy od Na (1. at. 11) dalsze kolejne elektrony wchodzą na pierwsze dwa podpoziomy trzeciego poziomu (3s i 3p). Podpoziomy, mieszczące — podobnie jak 2s22p6 — razem 8 elektronów, zostają wypełnione w atomie argonu (1. at. 18), który ma na poziomie najwyższym ten sanc układ elektronów co i poprzedni helowiec — neon (ls22s2pB3s2p6).

W atomie potasu (1. at. 19) dziewiętnasty elektron wchodzi na pod- poziom 4s, pomimo że pozostaje jeszcze nie wypełniony podpoziom 3d. Wynika to zarówno z wysokości poziomów energetycznych 3d i 4s w atomie potasu, oznaczonych na podstawie jego widma emisyjnego, jak i z wartości jego potencjałów jonizacyjnych. Również i następny elektron atomu Ca (1. at. 20) wchodzi na podpoziom 4s. Dopiero po wypełnieniu tego podpoziomu rozpoczyna się, począwszy od skandu (1. at. 21), rozbudowa nie obsadzonego dotychczas podpoziomu 3d, mieszczącego ogółem 10 elektronów. Rozbudowa ta zostaje zakończona dopiero na miedzi (1. at. 29, ls22s2p63s2p6d104s). Różnica poziomów energetycznych 3dj i 4s lub 4p w atomach pierwiastków od Sc do Cu włącznie jest jednak bardzo niewielka, wskutek czego przejściu elektronu z jednego z tych poziomów na drugi towarzyszy pochłanianie lub wydzielanie niezbyt dużych ilości energii. Tym się tłumaczą m. in. pewne „anomalie” w wypełnianiu podpoziomu 3d (por. np. układ elektronów w atomach V, Cr, Mn lub Ni, Cu, Zn).