Wodór atomowy

Wodór jest szczególnie uzdolniony do działań redukcyjnych bezpośrednio w chwili powstawania, np. z cynku i kwasu siarkowego lub ' sodu i wody.

Przyczyna tej szczególnej aktywności wodoru in sta tu nascendi, podobnie jak tlenu {§ 24), polega na tym, że w pierwszej chwili po wydzieleniu ze związku wodór występuje w postaci wolnych atomów, które dopiero po pewnym, bardzo krótkim czasie łączą się na cząsteczki dwuatomowe.- Wydzielają się przy tym bardzo duże ilości energii (102,7 kcal na gramocząsteczkę). Ażeby wodór gazowy mógł wstąpić w reakcję z innymi substancjami, muszą jego cząsteczki ulec rozbiciu na atomy, co wymaga doprowadzenia tej samej ilości energii w postaci ciepła lub jakiejkolwiek innej. W wodorze zaś in statu nascendi wolne atomy są właśnie obecne w znaczniejszej ilości i tym się tłumaczy wzmożona jego aktywność.

Dysocjacja cząsteczki wodoru gazowego na pojedyncze atomy może być wywołana bądź przez ogrzanie go do wysokiej temperatury, bądź też przez przepuszczanie wyładowań elektrycznych przez silnie rozrzedzony wodór. Jest również wysoce prawdopodobne, że wodór roz' 43

s. puszczony w platynie, palladzie itp. znajduje się w postaci atomowej. Prawdopodobnie właśnie na tym polega katalityczne działanie platyny w reakcji utleniania wodoru.

Ciepło wydzielające się podczas łączenia atomów wodoru w cząsteczki wykorzystane jest do wytwarzania wysokich temperatur w pal niku Langmuira, służącym do stapiania metali trudno topliwych (rys. 11). Wodór z dyszy D przedmuchiwany jest przez łuk elektryczny pomiędzy elektrodami wolframowymi W. Powstające wskutek termicznego rozpadu cząsteczek H2 pojedyncze atomy wodoru łączą się ze sobą ponownie na powierzchni stapianego metalu, powodując jego ogrzanie do 4500°C.