You are here: Home > Bez kategorii > Wiązanie jonowe (heleropolarne) cz. II

Wiązanie jonowe (heleropolarne) cz. II

Powstają w ten sposób jony jedno- lub dwuujemne, w których występuje znów taka sama liczba elektronów i jednakowy ich układ jak u najbliższego helowca. Różnica polega jedynie na mniej- szym ładunku jądra, odpowiednio do mniejszej liczby atomowej i, co za tym idzie, na większej średnicy jonów. Rys. 49 przedstawia schematycznie układ elektronów w atomie neonu w zestawieniu z układem w atomach pierwiastków sąsiednich w stanie elektrycznie obojętnym oraz w postaci jonów1.

Gdy atom pierwiastka elektrododatniego, tj. łatwo tracącego elektrony, np. potasu, zbliży się do atomu pierwiastka elektroujemnego, wykazującego tendencję przyłączania elektronów „nadliczbowych”, np. do atomu chloru, następuje przeskok jedynego elektronu walencyjnego atomu potasu na powlokę elektronową atomu chloru. Liczba elektronów walencyjnych tego ostatniego zostaje przez to uzupełniona do oktetu. Tworzy się wówczas dodatni jon K : i ujemny jon Cl“, z których każdy ma po 18 elektronów, czyli tyle samo, ile ich jest w atomie najbliższego helowca, argonu. Pomiędzy tymi jonami działa elektrostatyczna siła przyciągająca, która powoduje powstawanie związku o składzie wyrażonym wzorem KC1. Proces ten daje się przedstawić schematycznie w sposób uwidoczniony na rys. 50. Powstające w podobny sposób związki są zbudowane z jonów, a nie z atomów. Rozmieszczenie ładunków elektrycznych w stosunku do jąder połączonych atomów jest niesymetryczne: wszystkie elektrony walencyjne skupiają się dokoła jądra jonu ujemnego, natomiast jon dodatni jest ich całkowicie pozbawiony. Działająca pomiędzy jonami siła przyciągania elektrostatycznego ma charakter biegunowy i niekierunkowany, tzn. dany jon przyciąga wszystkie jony o przeciwnym znaku, położone w jego otoczeniu w dowolnym kierunku, niezależnie od ich liczby. Tę zdolność łączenia się ze sobą atomów można określić jako wartościowość jonową (heteropolarną), Wynika stąd dalej, że atom ma tyle wartościowości jonowych, ile elektronów walencyjnych utracił (wartościowość dodatnia) lub przyłączył (wartościowość ujemna).

Leave a Reply