Szczególnie ciekawy przypadek stanowi izotopia wodoru. Tu bowiem różnica ciężaru atomowego izotopów dochodzi do 100%. Powoduje to już tak znaczne różnice we własnościach fizycznych (a po części i chemicznych) obu izotopów, że uznano za stosowne nadać izotopowi cięższemu osobną nazwę — deuter (od greckiego SeuTspoę = drugi) i osobny symbol chemiczny — D.
Powstają w ten sposób jony jedno- lub dwuujemne, w których występuje znów taka sama liczba elektronów i jednakowy ich układ jak u najbliższego helowca. Różnica polega jedynie na mniej- szym ładunku jądra, odpowiednio do mniejszej liczby atomowej i, co za tym idzie, na większej średnicy jonów. Rys. 49 przedstawia schematycznie układ elektronów w atomie neonu […]
Spotyka się jednak wśród roztworów koloidowych, zwłaszcza lio- filowych, również i takie, które nie dają zjawiska elektroforezy, których cząstki zatem są pozbawione ładunku elektrycznego. Mimo to koloidy te należą zwykle do najtrwalszych i dla przeprowadzenia ich w stan żelu trzeba stosować stężenie elektrolitu, co najmniej kilkadziesiąt razy większe niż to, które wystarcza do koagulacji koloidów […]
Czysty nadtlenek wodoru przedstawia się jako syropowata ciecz, prawie półtora raza cięższa od wody, w cienkich warstwach bezbarwna, w grubszych — niebieskawa. Krzepnie niewiele poniżej 0°C, lecz daje się łatwo przechłodzić. Niewielkie ilości wody w silnym stopniu obniżają temperaturę krzepnięcia. Z wodą nadtlenek wodoru miesza się w każdym stosunku. W bardzo niskich temperaturach tworzy się […]
– Ciężary atomowe pierwiastków (1959) L. at. Nazwa Sym bol Ciężar atomowy L, at. Nazwa G _ fc> O -IJ3 Ciężar atomowy L. at. Nazwa Sym bol Ciężar atomuwy
Jak wspomniano w § 50, dysocjacja słabego kwasu zostaje silnie cofnięta przez wprowadzenie do roztworu jego soli. Słaby kwas w obecności swojej soli występuje więc w roztworze praktycznie całkowicie w postaci niezdysocjowanej, a znajdujące się w roztworze aniony An— pochodzą z dysocjacji soli. Że zaś sól jest elektrolitem mocnym, więc stężenie anionu jest równe całkowitemu […]
W roku 1896 francuski fizyk Becquerel badając promieniowanie ciał fluoryzujących stwierdził, że metaliczny uran i wszystkie jego związki wysyłają samorzutnie nie znany dotychczas rodzaj promieni. Promienie te, niewidzialne dla oka, powodują jonizację powietrza, wywołują zaczernienie płyty fotograficznej oraz inne przemiany chemiczne, padając zaś na niektóre substancje, jak np. siarczek cynkowy, pobudzają ich świecenie. Promienie uranowe, […]
Z wartości defektu masy można sądzić o wielkości energii potencjalnej, a więc i o trwałości danego jądra atomowego. Jądro jest tym trwalsze, im mniejsza jest jego energia potencjalna, czyli im większy defekt masy. Z przebiegu krzywej na rys. 85 wynika więc, że jądra pierwiastków leżących w układzie w pobliżu chromu są szczególnie trwałe. Dużą trwałością […]
Ten ostatni łączy się z drugim atomem tlenu, tworząc cząsteczkę O2. Elektroliza siarczanu potasowego prowadzi więc do utworzenia w roztworze wodorotlenku potasowego i kwasu siarkowego z równoczesnym wydzieleniem gazowego wodoru i tlenu. Są to wszystko wtórne produkty elektrolizy.
Krzywe kreskowane na rysunku 21 odpowiadają stanom równowagi nietrwałej. Jak widać z wykresu, we wszystkich warunkach w zetknięciu z roztworem nasyconym siedmiohydrat jest fazą nietrwałą, gdyż jego krzywa rozpuszczalności na całym przebiegu leży powyżej krzywej dla dziesięciohydratu.
Gdy na stężony roztwór soli naleje się ostrożnie czystej wody, unikając mechaniczniego wymieszania, wówczas po pewnym, niekiedy dość długim czasie sól przeniknie do górnej warstwy i nastąpi samorzutnie całkowite wyrównanie stężeń. Proces ten nazywa się, jak wiadomo, dyfuzją. Szczególnie pięknie można go zademonstrować na roztworze substancji zabarwionej, np. siarczanu miedziowego. Ta dążność do wyrównania stężeń […]
Ważniejsze własności fizyczne wody zestawione są w nagłówku § 31. Godne uwagi są pewne anomalie, jakie wykazuje woda w porównaniu z innymi substancjami. Do tych anomalii należy przede wszystkim sposób, w jaki objętość wody ciekłej zmienia się z temperaturą. Podczas
W roku 1886 Arrhenius zwrócił uwagę na fakt, zaobserwowany nieco wcześniej przez Raoulta, że wszystkie elektrolity dają w roztworze nienormalnie duże odchylenia od prawa Raoulta i prawa van’t Hoffa, tym większe na ogół, im lepiej przewodzą prąd. Aby więc uzgodnić obniżenie prężności pary ,lp albo zmianę temperatury wrzenia lub krzepnięcia roztworu JT, znalezione doświadczalnie, z […]
Za pomocą ekranu z siarczku cynkowego można też oznaczyć tzw. zasięg promieni a, tj. maksymalną odległość od źródła promieniowania, do której sięga jeszcze ich działanie. Jak wykazały pomiary, zasięg ten w powietrzu w zwykłych warunkach jest rzędu kilku centymetrów i zależy od rodzaju pierwiastka promieniotwórczego. Dla radu np, wynosi on 3,30 cm, dla uranu — […]