Jony w roztworze zachowują swoją samodzielność nie tylko wtedy, gdy chodzi o ich wpływ na temperaturę wrzenia i krzepnięcia oraz prężność pary roztworu. Również i chemiczne własności każdego rodzaju jonów są niezależne od tego, jaki jon o przeciwnym znaku, znajduje się równocześnie w roztworze. Reakcja pomiędzy azotanem srebrowym a kwasem solnym, w wyniku której powstaje […]
Po wypełnieniu w atomie Cu podpoziomu 3d, a tym samym uzupełnieniu ogólnej liczby elektronów na poziomie 3 do 18, przewidzianych przez zasadę Pauliego, dalsze elektrony w atomach następnych pierwiastków wchodzą na podpoziom 4p, który zostaje zapełniony w atomie Kr (1. at. 36, ls22s2pfi3s2pBd104s2pe).
Reguła faz Gibbsa w zastosowaniu do układów wieloskładnikowych ma postać ogólną: z —- s -j- _ł — f . Zmienność układu wieloskładnikowego jest więc większa niż jednoskładnikowego o tej samej liczbie faz. Poza ciśnieniem i temperaturą występują tu w charakterze zmiennych stężenia (lub ułamki molowe) każdego składnika w poszczególnych fazach.
W rzeczywistości i jest zawsze mniejsze od v i to tym bardziej, im większe są stężenia roztworu. Stąd wynika podług Arrheniusa, że elektrolit w roztworze jest zdysocjowany częściowo, tak iż obok jonów znajduje się pewna liczba cząsteczek niezdysocjo- wanych, tym większa, im większe jest ogólne stężenie elektrolitu. Pomiędzy jonami (An i Kt+) a cząsteczkami niezdysocjowanymi […]
Gdy elektron w atomie wodorowym znajduje się na orbicie najbliższej jądra (n = 1), energia jego osiąga wartość najniższą. W tym stanie atom nie jest zdolny do wypromieniowania energii. W zwykłych warunkach wszystkie prawie atomy wodoru znajdują się w takim stanie, tzn. w stanie „niepobudzonym”. By je doprowadzić do emisji promieniowania, należy dostarczyć im energii, […]
Położenie płaszczyzny w przestrzennym układzie współrzędnych jest określone punktami A, B, C, stanowiącymi jej przecięcia z osiami układu (rys. 62). Ponieważ w kryształach płaszczyzny równoległe są analogiczne, więc nie idzie tu o absolutne wartości odcinków OA, OB, OC, lecz jedynie o ich stosunek. Dla każdego kryształu obiera się jedną z jego ścian (istniejącą realnie albo […]
Jak stwierdzono w § 74, własności chemiczne pierwiastków, w pierwszym rzędzie ich wartościowości, zależą od liczby i rozmieszczenia elektronów najwyższego poziomu energetycznego, zwanych dlatego elektronami wartościowości (walencyjnymi). Z dużej wartości potencjałów jonizacyjnych helowców wynika, że układ z ośmiu elektronów walencyjnych, jaki występuje w atomach tych pierwiastków (oktet elektronowy s2p6), odznacza się szczególną trwałością. Tej trwałości […]
Układ pozwalał przewidywać istnienie pierwiastków jeszcze nie znanych. W pierwotnej tablicy Mendelejewa była spora liczba miejsc pustych. Znajdowały się one np. w szeregu 4 w grupie III (pomiędzy Ca i Ti) oraz w szeregu 5 w grupach III i IV (pomiędzy Zn i As). Mendelejew wyraził przypuszczenie, że miejsca te przypadają pierwiastkom, wówczas jeszcze nie […]
Ze względu na swój skład chemiczny układy materialne mogą być podzielone na jednorodne i niejednorodne. Układ jednorodny albo — jak się też często mówi — substancja jednorodna stanowi odrębny rodzaj materii o swoistych własnościach, zależnych jedynie od takich czynników, jak ciśnienie, temperatura, lecz ściśle określonych w danych warunkach. Przez oznaczenie własności fizycznych substancji można więc […]
Przez ostrożne oziębienie można obniżyć temperaturę wody poniżej 0°C nie powodując powstawania lodu. Zjawisko to nosi nazwę przechłodzenia wody. Stan równowagi pomiędzy parą a wodą przechło- dzoną jest stanem równowagi nietrwałej. Może on się utrzymać tylko w nieobecności fazy trwałej w danych warunkach, tj. lodu. Z chwilą wprowadzenia najmniejszego nawet kryształka lodu układ natychmiast przechodzi […]
Widma absorpcyjne. Kirchhoff stwierdził również, że każdy gaz może pochłaniać promieniowanie o dokładnie tej samej długości fali, jaką sam wysyła, gdy zostaje ogrzany do temperatury wyższej. Jeśli np. pomiędzy źródłem światła, dającym widmo ciągłe (np. silna żarówka), a spektroskopem umieścić płomień palnika gazowego, do którego wprowadzono jakikolwiek lotny związek sodu, wówczas w żółtej części widma […]
Model atomu zaproponowany przez Rutherforda przedstawia atom na podobieństwo układu planetarnego, złożonego z centralnego jądra, okrążanego przez elektrony, tak jak słońce przez planety. Pomiędzy układem planetarnym a atomem istnieje jednak zasadnicza różnica, polegająca na tym, że krążący dokoła jądra elektron niesie na sobie ładunek elektryczny. Poruszający się ładunek zaś jest równoznaczny z prądem elektrycznym, wytwarza […]
Na tej zasadzie oparta jest budowa bomb atomowych, użytych pod koniec ostatniej wojny (1945) przez lotnictwo Stanów Zjednoczonych przeciwko Japonii. Jako materiału rozszczepialnego użyto w nich izotopów 23nU i 23:,Pu. W myśl tego, co powiedziano wyżej, dla wywołania wybuchu wystarczy złączyć w jedną całość ilość pierwiastka czynnego przekraczającą pewną wartość krytyczną.
We wzorach tych symbol jednowartościowego wodoru jest zawsze punktem wyjścia jednej tylko kreski, symbol dwuwartościowego tlenu — dwóch itd. Wzory budowy mają przedstawić jedynie porządek, w jakim atomy wiążą się z sobą w cząsteczce. Nie roszczą natomiast żadnych pretensji do odtwarzania rzeczywistego kształtu cząsteczek lub też wzajemnego przestrzennego rozmieszczenia atomów w cząsteczce. Na przykład wzór […]